Tunnelvisie, maar dan anders

23/24 juni

Na het gebruikelijke ochtendritueel vandaag over een mooie route vanuit het Laerdalverder oostwaarts getrokken. Hierbij uiteraard door enorm veel tunnels gereden.

Soms krijg je het gevoel de helft van Noorwegen niet te zien vanwege die tunnels, variërend van 800 m tot 9 km lengte! Tunnelvisie is dus een toepasselijke term. Deze keer toch weer een afslag genomen naar een staafkerk. Deze staat bij Borgund. Nadat een Franse camper voordrong bij het parkeren waarbij Arie de man in zijn eigen taal van repliek diende, het laatste stukje naar de kerk gelopen. Zowel de oude kerk, de klokkentoren als de nieuwe(re) kerk zijn een plaatje. Die hierop maar vastgelegd. Deze keer niet er in geweest. Vonden we de entreegelden niet waard. Plots stond de bewuste Fransman voor ons om zijn verontschuldigingen aan te bieden. Hij had niet in de gaten dat wij ook op ons beurt stonden te wachten. Met een kwinkslag en een handdruk dit hoofdstuk verder maar afgesloten en de camper weer gestart.

Alsof er nooit een eind aan kwam bleven we maar stijgen totdat Linda bij het zien van sneeuw op niet al te grote afstand zich afvroeg: zijn de bergen nu zo laag of zitten wij zo hoog…
Uiteindelijk werden de bergen weer hoger (of daalden wij nu verder af???) en kwamen aan een groot meer bij het plaatsje Vang. Tot onze schrik zagen we hier een enorm aantal sneeuwscooter staan. Dus toch……? Hier de tank gevuld en in de camper geluncht met zicht op het meer met redelijke schuimkloppen, veroorzaakt door een stevige wind door het dal die de hele middag zou aanhouden.

Aan het eind van het daaropvolgende fjord, het Strondafjord kwamen we bij Fagernes aan. Een leuke plaats van enig formaat en een camping op een fantastische plek aan het fjord. Hier een eersteklas plek toegewezen gekregen van de eigenaren, direct aan het water. Subliem!! Doordat het ‘s nachts hoegenaamd niet donker wordt tot bedtijd van het uitzicht kunnen genieten. Maar voordat het zover was bezochten we eerst het naast de camping liggende Volksmuseum. Dit is een openluchtmuseum met verschillende huizen, boerderijen en schuren waarvan veel in de 18e eeuw gebouwd zijn en aan het begin van de 19e eeuw over zijn gebracht naar dit museumterrein. E.e.a. verder gedecoreerd met een meisje dat een Hardangerviool (echter niet hiervandaan afkomstig) bespeelde. Een instrument die op het eerste gezicht veel lijkt op een gewone viool maar toch sterk afwijkende kenmerken heeft. Ook kleden verschillende geiten, kippen, varkens en koeien het museum aan. Al met al zijn er zo’n 100 gebouwen (heb ze niet nageteld), allemaal met hun oorsprong in deze streek.

Nadat de volgende ochtend de vaste routine weer bijna doorlopen was rees bij ons de vraag of we hier nog een nacht zouden blijven. Omdat de mogelijkheid er was (we hoefden alleen maar een paar plekjes op te schuiven) gelijk een nacht er bij geboekt. Vandaag maar eens een luie dag er van maken. Saampjes het dorp even verkend, een bak koffie en cola besteld met een heerlijk gebak er bij en dan maar genieten….

‘s Middags trok Arie de wandelschoenen aan voor een wandeling van ruim 6 km naar een bergtop (Kviteberg) achter de camping met een hoogteverschil van ca. 200 m. Een vrij pittige, maar beloond met mooie uitzichten en prachtige natuur. Zelfs nog een bonte specht gespot die zijn of haar inmiddels vrij grote jonkies voerde.

Linda had ondertussen een lekker lui hangdagje omdat de knie niet echt lekker meewerkt en liet de wasmachine een kledingwasje draaien.  Deze was alweer bijna droog bij terugkomst van Arie.
Na een eenvoudige maar lekkere maaltijd nog even wat lezen en schrijven en verder gewoon genieten!