De laatste etappe van West-Australie

Het einde van de dit deel van Australie is in zicht. We hebben nog een paar laatste mooie dagen met aan het eind kou en regen in het vooruitzicht. Er komt nog een mooie toegift van natuur aan het einde; een stukje woestijn.

Geraldton is een fatsoenlijke stad, hier hebben we wat gewinkeld en een bloes met lange mouwen voor Arie aangeschaft omdat het hier ‘s avonds best koud is. Kathedraal bezocht en  lekker op een terrasje gezeten voor een long black koffie. Hier al de eerste kerst artikelen gezien. We zijn een beetje klaar met de kust en de stranden, ook in verband met de harde wind. Wij merken dat we het langer volhouden in de nationale parken met bossen en afwisselender landschappen.

Hier in Nambung NP kamperen bij bij een boeren bedrijf. Het is een grote klerezooi maar erg grappig. We worden uitgenodigd voor het kampvuur waar live muziek en bier zou zijn.

‘s Avond komt er een oud boertje zo vanaf de tractor in z’n oude kloffie zingen bij het kampvuur. Hij pakt een verroest oud trapje als podium maar trekt wel een iPad uit zijn tas waar hij de muziek op heeft staan. Hij vermaakt ons een uur met countrymuziek bij het kampvuur. Om te gieren zo heerlijk kneuterig en goed bedoeld.

We zitten nog maar een uur rijden van Perth en hebben nog de hele dag de tijd dus we besluiten nog de Pinnacles Desert te bezoeken.  De weg hier naar toe zien we prachtige bloemen langs de weg en een aantal kangoeroes. Waarschijnlijk is dit onze laatste dirt gravel- road.

De Pinnacles is een woestijn met bijzondere rotsformaties. Wat we zien overtreft weer alle verwachtingen. Wat een bizar landschap. We kijken onze ogen uit en maken een mooie wandeling. Het is hier op dit moment gelukkig nog niet zo warm. Ook rijden we nog een route met de auto door dit stuk woestijn. In een woord: Prachtig!

Nog één camping te gaan in dit deel van Australië voordat we compleet terugkeren naar civilisation, en wat voor één! In een piepkleine office werd met ons meegedacht over een sta- plaats die zoveel mogelijk in de luwte lag. Die was er en we werden op een prima pek gezet. Een levendige camping waar door de schoolvakanties ook van alles was voor kinderen, maar wel heerlijk basic. Dit gold ook voor het sanitair. Er was zelfs een ‘feeding the animals’  moment voor de jeugd waarbij de complete ark van Noach door de kinderen gevoerd kon worden: schapen, inclusief een manke, een lama, geiten en koeien met enorme hoorns. Een echte beestenbende.

Wat ons sowieso opvalt is dat de kinderen op de campings de hele, en dan bedoelen we ook de hele dag van voor 7 uur ‘s morgens tot na negenen ‘s avonds buiten aan het spelen zijn zonder enig gejank en gejengel! Zo kan het dus ook….

De avond als schuilend voor der eerste serieuze regen in de cabine van onze Toyota-bikkel doorgebracht. Zoals Linda opmerkte: kun je eindelijk achter het stuur drinken…  
De volgende ochtend (alles was al weer opgedroogd na een paar nachtelijke buien) ons hele hebben en houden voor 8 weken weer in de rugzakken gepropt en op naar de Highway die ons terugbracht in de civilisation.

Rond het middag uur zijn we bij ons hotel in Perth en kunnen al inchecken en laten de bagage achter. Daarna gaan we onze auto inleveren bij Britz en komt er (bijna) een eind aan onze reis door West-Australie. Wat een bijzonder land, groot, leeg, ruig en zonder opsmuk. We hebben ruim 3800km gereden en wat hebben we een avonturen beleeft. Een paar hoogte punten waren: de Bungles, de El Questro kloof en de Gibb River road met o.a. Elisabeth station. We leefden bijna vier weken in en rond de auto die ons veilig overal naar toe heeft gebracht. Wat een beest van een wagen, behalve dan de bandjes….