The Blue Mountains

We vervolgen de Putty Road, weer een hele mooie route. Eerst slingerend door het bos en daarna langs boerderijen en veel grasland met vee. Een prachtige weg voor motoren en deze zien we vandaag ook veel. Langzamerhand rijden we weer de bewoonde wereld in.

We naderen de Blue Mountains, in de verte kun je de blauwe gloed van de eucalyptus bomen kunt zien. Aan deze kant van de Blue Mountains, tegen de grens van Willemijn NP, op mt. Tomah ligt een bekende botanical garden die we gaan bekijken. Een hele mooie verzameling van inheemse en uitheemse bomen en planten. Mooi aangelegd. Hier brengen we geruime tijd door en zien we ook nog de Lyrebird en de Wollemi pine. Bij Lithgow vinden we een goede camping met alles erop en eraan want we moeten nodig weer water lossen en innemen en de huishoudbatterij opladen. Als we goed en wel staan met een kop thee komt de buurvrouw vragen of we Nederlanders zijn. Haar man is van oorsprong ook Nederlands. Voordat we het in de gaten hebben komen ze beide aanstiefelen met stoelen en een mok thee en komen ze ongevraagd bij ons zitten. Heel bizar!Het wordt een gezellig uurtje kletsen. Ze zijn allebei al op leeftijd maar reizen nog veel met hun caravan. Leuk toch, dit soort ontmoetingen op een camping.

De volgende dag rijden we verder de Blue Mountains in en komen lang de een historical town genaamd Hardley. Was aardig om even door heen te wandelen en wat plaatjes te schieten.De overnachtingsplek die we in gedachten hebben is een gratis plekje en ligt landinwaarts bij mt York en er starten een aantal wandelingen. De plek valt tegen, is klein en schuin en ook veel vliegen. We doen nog wel een wandeling maar raken het spoor bijster doordat een aanwijzing grotendeels verkoold is door één van de bosbranden van 3 jaar geleden en besluiten terug te gaan. Heel mooi is het hier ook niet . Erg eentonig met alleen maar gomtrees en eucalyptus (we zijn natuurlijk stront verwend). We besluiten hier niet te blijven staan en rijden door naar Blackheath.

Hier zijn we 10 jaar geleden ook geweest en het was dus een klein feestje van herkenning. De camping zelf zat aardig vol en ze  vroegen  belachelijke prijzen voor hele kleine plekken. Een plek zo groot al een parkeerplaats kost hier zonder stroom kost 47 Aus dollar. Aangezien wij toch Hollands bloed hebben en geen gekke Henkie zijn, zijn we koortsachtig op zoek gegaan naar een andere camping. We gaan de stad weer uit en via een relatief smal en enorm kronkelend weggetje komen we uit bij een bushcamping, middenin een prachtig woud zo’n 5 km onder Blackheath. Echt weer zo een met voor ons een wauw-factor met een beperkt aantal plekken en alleen een toilet zonder flush, oftewel een beerput. Na, in onze ogen, de beste vrije plek te hebben ingepikt is Arie nog een berg opgeklauterd via een goed pad. Deze werd verderop steeds smaller en na 20 minuten kon zelfs met de grootste fantasie geen pad meer worden gezien. Natuurlijk wel weer een prachtig mooi bos met de bekende vogelgeluiden en verder alleen nog maar stilte….! Het wordt ‘s nachts wel echt frisser in de bergen en ook in de ochtend duurde het even tot de zon ons bereikte. Geen kampvuur hier vanwege een total  fire ban. De reis het bos uit ging langs dezelfde kronkelweg met een stop bij een korte trail. Weer een locatie waar de camera overuren maakt en we konden genieten van al het moois.

Verder gaat de reis naar Katoomba, de belangrijkste toeristische plaats in de Blue Mountains. Hier waren we 10 jaar geleden ook maar mochten het bos niet in vanwege de bosbranden. Nu doen we een paar hele mooie wandelingen naar uitzichtpunten, de Tree Sisters en naar de waterval. De foto’s spreken voor zich denk ik. Omdat hier de campings vol zitten rijden we door naar Penrith om te overnachten en waar we de volgende dag oom Gerrit gaan bezoeken.