Om Koekoek van te worden

11september

We rijden vandaag van Freudenstadt tot Triberg. We bekijken een prachtig dorpje en rijden een stuk van de straat van de koekoeksklokken: de Uhrenstrasse.

We zijn op tijd wakker en rijden na het gebruikelijke controlerondje van alle kastjes, raampjes, buitenmeubilair op tijd weg. We lozen nog vuil water en de wc en tanken vers water bij. Het duurt even voordat we echt op weg zijn. We hebben nog geen routine opgebouwd.

Het eerste stadje wat we bezoeken is Schiltag met een schilderachtige mooie Altstadt. Eerst passeren we de fabrieken van Hans Grohe. De bekende producent van kranen en aanverwante artikelen. We wandelen tussen de vakwerkhuizen door naar boven om de sfeer van de historie op te snuiven. Het stadhuis is in renaissancestijl en dateert uit het begin van de 16e eeuw. We maken prachtige foto’s. Na een kopje koffie en weer geen Schwarzwalder Kirsch rijden we verder. Het landschap is afwisselend met bossen, heuvels en glooiende grasvelden waar je verwacht dat er elk moment een teletubbie tevoorschijn kan springen.

Verder gaat de reis over de Uhrenstrasse waar we in het Eble Uhren Park de grootste koekoeksklok ter wereld bekijken. In feite is het een grote souvenierswinkel waar je entree voor moet betalen. Hier zien we heeeeel veel prachtige traditionele en moderne koekoeksklokken.

Het laatste stukje van de reis gaat naar Triberg waar we nog even door de winkelstraat lopen. Ook hier vliegen de koekoeksklokken je om de oren. En eindelijk eten we hier onze welverdiende stuk Schwarzwalder Kirsch!!! Allebei een hele punt!

Na al dit gekoekoek zijn we toe aan wat rust en vinden we een prachtige overnachtingsplek bij een super Duits grill restaurant met een schitterend uitzicht. ‘s Avonds is het er op het geluid van een paar roofvogels na doodstil. Roofvogels zie hier trouwens heel veel.

Hier onder het genot van bier und wein lekkere hertenragout en rundergoulash gegeten.

Na een heerlijke nacht vertrekken we de volgende dag rond 10.00. De eerste stop is bij een pittoreske watermolen: de Hexenlochmuhle. Hier drinken we een kop koffie en vervolgen onze weg. Ons plan voor deze dag is om een mooie wandeling te maken door de kloof van de rivier de Wutach. Deze wandeling blijkt niet voor watjes. We lopen langs de rivier  over een pad. Soms is het smal, een andere keer is het uit de rotswand uitgehakt. Het pad is glibberig en heel stijl.Terug gaat de wandeling door een mooi stuk bos. Twee uur lopen maar zeer de moeite waard.

Ons eind doel is een camping bij de Schluchsee het grootste meer van het Zwarte Woud en zeer toeristisch. Zeker dit weekend met prachtig zomer weer. We overnachten op een parkeerplaats met nog heel veel meer campers, want het is voor de tijd van het jaar uitzonderlijk druk met campers op de weg die ook een overnachtingsplek nodig hebben.

Het zal wel weer hetzelfde liedje worden als voorgaande avonden en ochtenden: de meesten gaan al voor 9.30 uur plat en komen er de volgende ochtend niet voor 9.00 uit, de schlafkopfen!!!