Door het oog van de naald(boom)

Als we nog bezig zijn om het park Wells Grey uit te rijden zien we een zwarte beer scharrelen in de berm. We zetten de auto even stop om een foto te kunnen maken. Wat een prachtig beest! Helaas geen foto omdat hij snel achter onze camper de weg overstak en weer in het bos verdween. 

We reizen van Clearwater naar Mount Robson, onderweg zien we de eerste pieken al van de Rocky Mountains. De Mount Robson zien we onverwacht na een bocht in de weg in volle glorie verschijnen. Prachtig, een wauw momentje. Deze berg is de hoogste van de Canadese Rocky Mountains (3954 m). Omdat het weer gaat omslaan besluiten we om dezelfde middag nog een trail van 9 km te gaan lopen naar het Kinney Lake. Een prachtig bergmeer aan de voet van de berg. Een mooie wandeling die helemaal langs de rivier Robson loopt. Onderweg zien we prachtige bomen en bloemen. Als we er bijna zijn begint het te onweren en een beetje regenen. Ook steekt er een behoorlijk windje op. Op een gegeven moment horen we geruis tussen de bomen en een flinke knak. Arie roept: wegwezen en we trekken een sprintje. 50 meter achter  ons valt er een boom om over het pad. Gelukkig net op tijd weg. 

Verder lopen we en worden beloond met een prachtig uitzicht op het meer en op de bergen. Wat een prachtige wandeling. We overnachten een dorpje zo’n 20 km terug. Hier eten we heerlijke zalm in een restaurantje aan de rivier.

‘s Nachts onweert en regent het flink. Er wordt twee dagen regen voorspeld. Brrrrr.

De volgende dag gaan we naar door naar Jasper. Hierbij passeren we een tijdzone waar we de tijd een uur vooruit zetten. Een korte dag dus. 

Jasper is een leuk wintersport dorpje waar we door heen lopen en koffie drinken. Het is weekend en erg druk. Een kampeerplek vinden is niet makkelijk. We komen op een grote parkeerplaats terecht buiten Jasper waar je mag staan als alles vol is. Ook goed, er is elektriciteit en een toiletgebouw. Hier ontmoeten we hetzelfde Nederlandse stel die we ontmoet hebben bij het ontvangen van de camper. Wij doen ongeveer hetzelfde rondje maar dan andersom. ‘s Avonds wisselen we nog tips en trucs over de route met hen uit.

Zaterdag rijden we verder op de Icefield Parkway naar het Zuiden. We zijn al vroeg op de volgende camping om een plekje te reserveren op een boscamping aan de rivier Althabascar. Van hieruit gaan we de Althabascar waterval bezichtigen. Imponerend door de kracht van het water wat naar beneden komt. ‘s Middags doen we tussen de buien door nog een waterval. De Sunwapta waterval. Ook prachtig. Het blijft regenen en daarom besloten om bij een restaurantje vlak bij de waterval maar wat te eten. Het werd een stoofpotje Beef Alberta en een Beef Chille. Allebei heerlijk. Terug op de camp-site komt er als klap op de vuurpijl ook nog een zwarte beer voorbij wandelen langs de oever van de rivier. Wat een groot beest. Als we even later (het was even droog!) nog even over de camping wandelen worden we gewaarschuwd dat er een beer op de camper is. Hierdoor op onze hoede spotten we dezelfde beer nog een keer een meter of 20 van de weg af. Vlak daarnaast zat een stel bij hun caravan, dus even naar hen toegelopen om hen te waarschuwen. De man ging gelijk de parkwachters inseinen over de aanwezigheid van dit machtige beest. 

Na een bezoek aan de inmiddels vertrouwde beerputten (deze stonken amper) maken we het ons ‘s avonds gezellig in de camper met een muziekje, glaasje wijn en kaarsjes. Ook hebben we de een groot deel van de avond meewarig naar de mensen gekeken die ondanks de regen continue in de weer waren om hun kampvuur brandende te houden. Dit waren vooral mensen die kamperen in een tent. We vragen ons de hele tijd af of dit kamperen met een tent met dit weer nu stoer of stom is!