Blue Mountains deel twee en weerzien met familie.

Dit wordt onze laatste blog die we op de luchthaven van Singapore zitten te uploaden op onze weg naar huis.  De vakantie is ten einde. Het weerzien met familie was erg fijn. We brengen samen een paar gezellige dagen door.

We hebben afgelopen dinsdag met oom Gerrit afgesproken rond twee uur in de middag. Dus de ochtend gebruiken we om nog wat te chillen bij het zwembad en de camper schoon te maken. Het is nog maar 10 minuten rijden naar oom Gerrit en tussendoor stoppen we om nog wat lekkers voor hem te kopen. Super leuk om hem na 10 jaar weer te zien. Aan gespreksstof geen tekort, Gerrit is nog steeds zeer onderhoudend en ziet er goed uit voor een 100 jarige. Eind van de middag rijden we door naar Glenbrook naar Ros en Arthur, wat een fijn weerzien! We logeren deze dagen in hun erg gezellige granny’s flat. Wat fijn om weer een echt bed te hebben en bovendien een zwembad in de tuin. Hier eind van de middag ingedoken en heerlijk relaxed rondgehangen. Tijdens diner veel herinneringen opgehaald onder genot van een heerlijk glaasje wijn.

Woensdag ochtend rijden we met de camper naar Sydney om deze in te leveren, wat vlotjes gaat. De camper heeft ons maar mooi gebracht daar waar we na toe wilden. Met de taxi en openbaar vervoer reizen we naar de beroemde haven van Sydney. Overweldigend groot en druk. Eerst lopen we de wijk de Rocks in. Dit is een historische havenwijk wijk in de schaduw van de Sydney Harbor Bridge. In1788  door de Engelsen gekolonialiseerd door de First Fleet met gevangenen. Hier wat rond geslenterd en uitgebreid geluncht. Een tochtje door de haven mag bij een bezoek aan Sydney niet ontbreken dus we nemen de Ferry naar Manly waarbij we The Oprah House en the Bridge goed kunnen zien. Het waait flink dus we hebben flinke deining. In Manly lopen we door de winkelstraat naar het strand. Een gezellige drukte. We kopen hier zelfs nog wat souveniertjes. Terug in Sydney lopen we nog naar het Oprah House. Toch echt een heel bijzonder gebouw. Eind van de middag nemen we de trein terug naar Glenbrook.

De volgende dag gaan we op stap met Arthur en Ross door de Blue Mountains. Zij laten ons nog een paar prachtige uitzichten zien. Als je hier al jaren woont weet je natuurlijk de mooiste plekjes te vinden! Het is ‘s middags wel regenachtig en koud geworden, het weer is deze twee dagen niet zo best. Erg jammer. De laatste dag in Glenbrook gaan we ‘s avond naar de musical: Stricktly ballroom, een bekende Australische film. Gespeeld door the Blue Mountains musical society. Achterneef Mitchell speelt hier in een rol die hij fantastisch vervult. Hoe leuk is dat: een musical bezoeken in Australië!

Vandaag vliegen we weer naar huis waar we hopen op zondagochtend om 6.15 aan te komen met Inclusief het verzetten van de tijd 10 uur tijdverschil. Ik denk dat we zondag en maandag flink moeten wennen aan de temperatuur en groggy zullen zijn van de jetlag.         We kijken terug op 8 fantastische weken. In die 8 weken ook veel tegenstellingen gezien en ervaren:

Temperaturen variërend van 45 graden in de Kimberley’s overdag tot niet heel ver boven het vriespunt in de bergen van Barrington Top;

De dorre ruigtes in het op dit moment droge (noord)westen versus de tropische weelderige begroeiingen in de oostelijke nationale parken;

Relatieve armoede en harde leefomstandigheden in het noorden en westen contra de consumptieve welvarende omgeving in de grote(re) steden;

Verschillende diersoorten in verschillende delen van het land, met uitzondering van de kangeroo, Walibi, Mac Pie vogel en de Kookabura’s. Deze dieren kom je overal tegen…

Uiteraard ook grote gemene delers:

Overal wegen die varieerden van strak asfalt, via wegen met ‘potholes’ tot gravelwegen en rotsige karrensporen.

De overal heel vriendelijke inwoners die altijd graag willen weten waar je vandaan komt, heen gaat en je altijd willen helpen: NO WORRIES,

Al met al met dank aan de stoere 4WD Toyota met rooftoptent en heerlijk luxe Mercedes campervan zonder enig probleem 5.600 km aan wegen bereden. Gemakshalve vergeten we de banden maar even. Kon de auto niets aan doen…!

In totaal ruim een week met familie door kunnen brengen. Wat een voorrecht dit te kunnen doen en wat een leuk weerzien met een spetterend einde met een Australische musical.

Met deze blog hebben we voor ons zelf alle herinneringen opgetekend.  Voor de volgers was het wellicht leuk om mee te lezen. Dank voor de  belangstelling en de leuke reacties op onze verhalen. Uiteraard zijn kunnen we nog veel meer vertellen over onze belevenissen, maar dat zullen we wel doen tijdens gezamenlijke borrels en cuppa coffee of thee die vast wel zullen volgen.

G’day en tot next time!!!